Zespół badawczy

– historyk literatury polskiej, profesor zwyczajny na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. Absolwentka Uniwersytetu Gdańskiego oraz studiów doktoranckich w IBL PAN. Do roku 2014 profesor w Instytucie Literatury Polskiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Autorka książek i artykułów o literaturze romantycznej oraz o polskiej recepcji kultury greckiej, m. in. „Mowa i milczenie – romantyczne antynomie samotności” (1989), „Grecja romantyków. Studia nad obrazem Grecji w literaturze romantycznej” (1994), „Los, miłość, sacrum. Studia o dramacie romantycznym i jego dwudziestowiecznej recepcji” (2003) oraz nowych edycji utworów Juliusza Słowackiego: „Podróż do Ziemi Świętej z Neapolu” (2012), „Agezylausz” (2015). Kierownik ogólnopolskich projektów badań nad antykiem romantyków, polskim filhellenizmem oraz recepcją Sparty w kulturze polskiej. Współredaktor kilkunastu książek zbiorowych, m. in. tomów „Filhellenizm w Polsce” (2007, 2012); „Prelekcje paryskie Adama Mickiewicza – wobec tradycji kultury polskiej i europejskiej” (2011); „Poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego. Struktura, konteksty, recepcja” (2011); „Sparta w kulturze polskiej” (2014, 2015).

– historyk; pracownik naukowy Uniwersytetu Jagiellońskiego i Instytutu Pamięci Narodowej w Krakowie. Specjalizuje się w dziejach Europy Wschodniej, Imperium Rosyjskiego i imperium sowieckiego, stosunkach polsko-rosyjskich w XIX i XX w. oraz historii PRL. Autor i współautor kilkunastu poświęconych tej tematyce książek, m.in.: „Fatalna sprawa. Kwestia polska w rosyjskiej myśli politycznej 1856–1866” (2000), „Policja tajna przy robocie. Z dziejów państwa policyjnego w PRL” (2005), „Kresy Imperium. Szkice i materiały do dziejów polityki Rosji wobec jej peryferii (XVIII - XXI wiek)” (2006), „Diabeł Asmodeusz w niebieskich binoklach i kraj przyszłości. Hr. Adam Gurowski i Rosja” (2012). Prowadził liczne, zagraniczne kwerendy w archiwach i zbiorach rękopisów.

Jednym z jego odkryć było odnalezienie w Rosyjskiej Bibliotece Państwowej w Moskwie zaginionego rękopisu „Raptularza wschodniego” Juliusza Słowackiego.

– historyk literatury polskiej; wybitny filolog, wydawca, interpretator poezji współczesnej. Był pracownikiem Uniwersytetu Łódzkiego; pełnił funkcje prodziekana Wydziału Filologicznego Uniwersytetu Łódzkiego, a w ostatnich latach kierownika Katedry Literatury i Tradycji Romantyzmu UŁ. Opublikował m.in. książki: „Muzy w poezji polskiej. Dzieje toposu do przełomu romantycznego” (1986), „Odczytywanie znaczeń. Studia o poezji Mickiewicza” (1997), „Odczytywanie romantyków. Szkice i notatki o Mickiewiczu, Malczewskim i Słowackim” (2002), „Późne wiersze poetów polskich XX wieku. Dwanaście szkiców i komentarzy” (2007), „Parerga edytorskie (z prac nad tekstami Juliusza Słowackiego)” (2013). Wraz ze Zbigniewem Przychodniakiem przygotował nowe wydania krytyczne „Wierszy” (2005), „Poematów” (2009), „Beniowskiego” (2014) J. Słowackiego; we współpracy z Katarzyną Szumską opracował edycję naukową „Dziennika z lat 1847–1849” (2012).

W Zespole Raptularza z podróży na Wschód Juliusza Słowackiego zajmował się analizą całości autografu oraz zawartymi w nim wierszami (wraz z prof. Zbigniewem Przychodniakiem).

– adiunktka na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pracę doktorską, magisterską i licencjacką przygotowywała pod kierunkiem prof. Marii Kalinowskiej. Laureatka stypendium Lama na pobyt w Paryżu (2019). Współpracowała przy projektach badawczych takich, jak: opracowanie „Raptularza wschodniego" oraz pomoc w archiwizacji inwentarza Władysława Mickiewicza w Bibliotece Polskiej w Paryżu. Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół mistycznej twórczości Juliusza Słowackiego, malarstwa romantyzmu i Młodej Polski oraz korespondencji sztuk. Autorka książki „Topografia wyobraźni anhellicznej. Modernistyczna recepcja Anhellego Juliusza Słowackiego” (2021).

W grantowym Zespole badawczym zajmowała się reminiscencjami szwajcarskimi Słowackiego w trakcie trwania podróży, jest autorką koncepcji strony internetowej poświęconej notatnikowi poety, administruje i koordynuje tę witrynę.

– absolwentka polonistyki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie uzyskała magisterium na podstawie rozprawy „Anioł Słowackiego”. Jej dotychczasowe zainteresowania badawcze koncentrowały się na źródłach i przejawach doświadczenia mistycznego w twórczości Słowackiego. Dodatkowo pasjonuje się żywotami i dziełami pustelników i mistyków chrześcijańskich oraz muzyką sakralną. Autorka studiów: „Symboliczne wizje aniołów w twórczości Słowackiego" (2002), „Genezyjsko-apokaliptyczna tęczowość w twórczości Juliusza Słowackiego” (2007), „Mistyczne piękno duszy bohaterów Słowackiego" (2014–2015), „Świątynia strachu w „Agezylauszu” Juliusza Słowackiego” (2016).

W 2000 odwiedziła Ziemię Świętą, stąd zainteresowanie podróżą Słowackiego na Wschód i jej wpływem na życie poety.

– hellenistka, adiunktka na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, członkini Pracowni Studiów Helleńskich. Uczestniczyła w pracach nad edycją cyfrową raptularza. Obecnie jej pasje naukowe dotyczą głównie twórczości Konstandinosa Kawafisa. Interesują ją badania kulturowe, szczególnie w ich odmianie genderowej, queerowej i postkolonialnej. Autorka książki „Imaging Suli: Interactions between Philhellenic Ideas and Greek Identity Discourse” (2015).

Towarzyszyła w pracach nad stroną internetową, stworzyła koncepcję krytycznej edycji cyfrowej „Raptularza wschodniego” w standardzie TEI.

– w latach 1965–1969 ukończyła studia z zakresu Archeologii Śródziemnomorskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Brała udział w licznych wykopaliskach w Polsce oraz zagranicą. Od 1972 do 1974 pełniła funkcję asystenta w Katedrze Archeologii Klasycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Specjalizowała się z archeologii późnoantycznej i wczesnochrześcijańskiej w Papieskim Instytucie Archeologii Chrześcijańskiej w Rzymie i na Uniwersytecie we Freiburgu. W latach 1980–1994 pracowała na Zamku Królewskim w Warszawie. Od 1990 do 2000 była adiunktem w Instytucie Archeologii UW. W latach 2001–2004 i 2009–2016 była profesorem w Instytucie Archeologii UW. Od 2005 do 2009 pełniła funkcję dyrektora Stacji Naukowej PAN w Rzymie. Jest autorką wielu książek i artykułów naukowych.

W projekcie „Odnaleziony raptularz...” odpowiadała za rekonstrukcję pobytu Juliusza Słowackiego w styczniu 1837 w Ziemi Świętej.

– magisterium (2008) i doktorat (2014) na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Od 2017 zatrudniony w Instytucie Badań Literackich PAN. Autor kilkudziesięciu artykułów naukowych w czasopismach i książkach zbiorowych, poświęconych literaturze, filmowi i komiksowi. Redaktor i współredaktor książek: „Problematyka tekstu głosowo interpretowanego” (2010), „O kondycji człowieka w polskiej literaturze najnowszej (2014), Sparta w kulturze polskiej. Cz. 2: Przekroje, syntezy, konteksty (2015) oraz numerów tematycznych „Polonistyki” (3/2011) i „Litteraria Copernicana” (1/2016). Od 2012 recenzent, a od 2014 członek redakcji „Zeszytów Komiksowych”.

W projekcie „Odnaleziony raptularz Juliusza Słowackiego…” zajmował się opracowaniem koncepcji wydawniczej trzech tomów edycji raptularza podróżnego, weryfikacją transkrypcji i transliteracji rękopisu oraz redagowaniem drugiego tomu publikacji: „Raptularz wschodni” Juliusza Słowackiego (Edycja – komentarz – objaśnienia).

– (ur. 1982) historyk literatury, filmoznawca, antropolog. Adiunkt na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego, kustosz w Dziale Zbiorów Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN. Autor m.in. monografii: „Lawa” (2008), „Wniebowstąpienia Konwickiego i Samospalenia Konwickiego” (2013, 2014). W 2011 opublikował wywiad rzekę z Tadeuszem Konwickim „W pośpiechu”, w 2016 – tom „Przynoszę rzecz, przynoszę historię” (wspólnie z Judytą Pawlak).

– (ur. 1938) historyk. Doktorat ukończył w 1966, zaś habilitację w 1974. Od 1983 jest profesorem na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1975–1981 pełnił funkcję dyrektora Iberian Studies, był także zastępcą dyrektora Instytutu Historii w latach 1981–1988. Od 1996 jest profesorem zwyczajnym Wydziału „Artes Liberales”. W latach 1990– 1994 był ambasadorem Hiszpanii, zaś od 1998 sprawuje funkcję prezesa Zarządu Fundacji „Instytut Artes Liberales”. Obszary zainteresowań: nowoczesna i współczesna historia świata, ekspansja europejska, kolonializm i postkolonializm, cywilizacje Wschodu i Zachodu, teoria systemów społecznych i podejście ekosystemowe. Autor licznych publikacji, m.in.: „Historia Indii (1980, 1985, 2003),„Spotkania Wschodu” (1999), „Historia de Polonia” (2001), „Ekspansja. Kolonializm. Cywilizacja” (2008), „Wyraz na ustach zapomniany. Polskiej inteligencji zmagania z Ojczyzną” (2012), „Perspektywy postkolonializmu w Polsce. Polska w perspektywie postkolonialnej” (2016).

W niniejszym projekcie zajmował się kontekstami podróży Słowackiego: polską orientalnością i europejskim orientalizmem.

– dr hab., prof. w Instytucie Badań Literackich PAN. Jej zainteresowania badawcze skupiają się wokół literatury XIX i XX wieku. Autorka książek: „Car-trup i Król-Duch: Rosja w twórczości Słowackiego” (1991), „Walka Jakuba z aniołem. Czesław Miłosz wobec romantyczności”(2001).

Opracowała zagadnienia związane z przemianą wewnętrzną Juliusza Słowackiego na Wschodzie w świetle utworów z „Raptularza wschodniego”.

– adiunkt w Instytucie Literatury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, ukończył filologię polską i filologię angielską na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Członek Polskiego Stowarzyszenia Komparatystyki Literackiej, Polskiego Towarzystwa Studiów nad Europejskim Romantyzmem, The Byron Society, British Association for Romantic Studies, British Society for Literature and Science. Autor książki „Lutnia szalonego barda. Metaliterackie aspekty poematów dygresyjnych Byrona i Słowackiego” (2014), współredaktor tomów „Poemat dygresyjny Juliusza Słowackiego. Struktura, konteksty, recepcja” (2011) oraz „Między dyskursami, sztukami, mediami. Komparatystyka jutra” (2017). Publikował m.in. w: „Litteraria Copernicana”, „Wiek XIX”, „Nineteenth-Century Literature Criticism”. Zainteresowania badawcze: historia polskiej i angielskiej literatury okresu romantyzmu, komparatystyka literacka, relacje między literaturą i nauką.

Współautor (z Peterem Cochranem) przekładu na język angielski Pieśni I z „Podróży do Ziemi Świętej z Neapolu” Juliusza Słowackiego. Analizował rysunki gwiazd z „Raptularza wschodniego” oraz zajmował się związkami twórczości Słowackiego z astronomią.

– archeolog, papirolog, historyk starożytności, profesor zwyczajny w Instytucie Archeologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Historyk starożytnego Egiptu, badacz inskrypcji greckich i łacińskich znad Nilu oraz dziejów starożytnej Aleksandrii, kierownik misji archeologicznej w Dolinie Królów w Egipcie. Wiceprzewodniczący Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN. Członek Institute for Advanced Study w Princeton oraz Komisji Filologii Klasycznej PAU, honorowy członek Stowarzyszenia Historyków Starożytności, członek Polskiego PEN Clubu. Działa w wielu polskich i zagranicznych towarzystwach naukowych. Jest autorem kilkunastu książek, m.in.: „Świat papirusów” (2001), „Kleopatra” (2005), „Egipt Greków i Rzymian” (2006), „Polish archaeological activities in Egypt” (2013), „Opowieści spod piramid” (2015) oraz licznych mniejszych studiów w kilku językach.

W projekcie „Odnaleziony raptularz...” odpowiadał za opracowanie zagadnień związanych z pobytem Słowackiego w Egipcie.

– (ur. 1972) po studiach w zakresie filologii romańskiej i literatury porównawczej w Polsce oraz w Portugalii (na Uniwersytecie Lizbońskim) uzyskała doktorat i habilitację na Uniwersytecie Jagiellońskim. W latach 2006–2016 wykładała na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. Wydała kilka książek o literaturze w języku portugalskim: „Terytorium a świat” (2003), „Pokusa pustyni” (2005), „Imperium i nostalgia” (2015) i in. Jest również autorką licznych publikacji z zakresu teorii i krytyki kultury, w tym szkiców „Humanistyka, która nadchodzi” (2018). Redagowała tomy komparatystyczne, z których najnowszy nosi tytuł „Niewłasne lektury” (2018). Pracowała za granicą jako stypendystka Fundacji Calouste’a Gulbenkiana w Portugalii oraz w ramach grantu Marii Curie-Skłodowskiej we Francji. Obecnie przygotowuje kolejny projekt, zatytułowany „Poetyki pustki. Wgląd mistyczny i transgresja transkulturowa w Śródziemnomorzu”.

W ramach Zespołu grantowego interpretowała podróżne zapiski Słowackiego jako świadectwo nie tylko spotkania z odmiennością, ale i wytrącenia z własnego trybu kulturowego funkcjonowania. Dokonując reinterpretacji i rozszerzenia paradygmatu postkolonialnego znanego z prac Edwarda Saida. Traktuje Raptularz jako dokument niehegemonicznego konstruowania obrazu Orientu przez podmiot pozbawiony zarówno orientalistycznej wiedzy analizowanej przez palestyńsko-amerykańskiego krytyka, jak i imperialnego zaplecza.

– historyk sztuki, pracuje w zespole autorsko-redakcyjnym „Słownika artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie”. Od 1994 współpracuje z redakcją ogólnoświatowego wydawnictwa Allgemeines Künstler-Lexikon jako autorka biogramów artystów polskich. Zajmuje się głównie sztuką polską XIX i pierwszej połowy XX w., jej marginesami i pograniczami, a zwłaszcza związkami z literaturą. W tej dziedzinie szczególnie ważne miejsce zajmuje twórczość Juliusza Słowackiego, o której opublikowała artykuły w tomach pokonferencyjnych, w „Ikonothece”, „LiteRacjach”, „Kontekstach” i „Tekstach Drugich”.

Opracowała komentarze krytyczne do wszystkich rysunków Słowackiego z „Raptularza wschodniego”, zajmowała się także losami tego notatnika.

– historyk literatury, edytor, dokumentalista. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Zajmuje się historią literatury polskiej okresu romantyzmu, twórczością poetów Wielkiej Emigracji, publicystyką i krytyką literacką, dramatem i teatrem romantycznym, kulturą regionu wielkopolskiego. Opublikował m.in.: „U progu romantyzmu. Przemiany warszawskiej krytyki teatralnej w latach 1815–1825” (1991), „Walka o rząd dusz. Studia o literaturze i polityce Wielkiej Emigracji” (2001), „Poszukiwania, cierpienia i eksplozje. Dwanaście szkiców postromantycznych” (2016). Jest współwydawcą wydania krytycznego „Wierszy” (2005), „Poematów” (2009) i „Beniowskiego” (2014) Juliusza Słowackiego.

W Zespole Raptularza z podróży na Wschód Juliusza Słowackiego zajmował się analizą całości autografu oraz zawartymi w nim wierszami (wraz ze śp. prof. Jackiem Brzozowskim).

– profesor w Ośrodku Filologii i Edytorstwa Naukowego Instytutu Badań Literackich PAN, wykładowca na Wydziale „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego. Jest członkiem Rady Programowej Centrum Technologii Językowych Clarin-Pl i współpracownikiem Centrum Humanistyki Cyfrowej IBL PAN. Autor książek, rozpraw oraz edycji dotyczących polskiego romantyzmu, w szczególności poświęconych życiu i twórczości Juliusza Słowackiego.

W Zespole grantowym odpowiadał za analizę zapisków i rachunków Słowackiego we wschodnim notatniku.