Który się na to obraził…. i chwilę
Zastanowiwszy się – po kilku chwilkach
Tak zadrzał gniewem, że wszystkie motyle
Na kapeluszu siedzące na szpilkach,
Zaczęły spadać i kłuć w nos Otona.[1]
O zemsto…. mówią, żeś słodka… ty słona….
Zwłaszcza gdy ciebie Pukler w sól atycką
Całą osypie… i da na zabawkę
Figurę wroga – pod Momusa mycką,
Osolonego solą – jak pijawkę,
Tak się zapewne kręcić i wić będzie
W dziele… Pan Oton… na króla urzędzie.
Lecz kłaniaj za to ogrodowi w Sparcie,
Ziemia gruzami pozostanie skalna…
Sparta zostanie na światowej karcie
Spartą…. historia straci naturalna
Na jakim kwiatku, co ma kształt pantofli,
Lub na rodzaju spartańskich kartofli….
Adieu! Puklerze, bo mi nie do uszu
Twe imię – w rymów sadzone ogrodzie.
Podróżuj w twoim wielkim kapeluszu,
Co tak wygląda jak żagiel na wodzie,
W górach jak tarcza okrągła Pelida,
Nad ruinami Bogów… jak Egida…
Bądź zdrów… a jednak miałbym prośbę małą
Do Waszej Mości książęco-autorskiej,
Ażebyś także moje grzeszne ciało
Na koniu – skreślił – Na szkapie cecorskiej
Tak musiał niegdyś Żółkiewski ponury
W trzy dni po zgonie straszyć grzeszne ciury…
43.
Ktory się na to obraził.... i chwilę
po kilku chwilkach
Zastanowiwszy się – włożył kapelusz
Na ktorym siedzą na szpilkach motyle
Tak zadrzał gniewem że wszystkie motyle[I]
Na kapeluszu siedzące na szpilkach
Zaczęły spadać i kłoć w nos otona[II]
O zemsto.... mowią żeś słodka… ty słona....
Zwłaszcza gdy ciebie Pukler w sól Atycką
Całą osypie... i da na zabawkę
Figurę wroga – pod momusa mycką
Osolonego solą – jak pijawkę
Tak się zapewne kręcić i wić będzie
W dziele… Pan Oton – na króla urzędzie
Lecz kłaniaj zato[III]
Ale nie będzie już ogrodowi w Sparcie[IV]
Ziemia gruzami pozostanie skalna...
Sparta zostanie na swiatowej karcie
Spartą…. historya straci naturalna[V]
co ma kształt
Na jakim kwiatku, w rodzaju pantofli
Lub Spartanskich
Albo na jakim rodzaju kartofli....[VI]
Adieu! Puklerze bo mi nie do uszu
Twe imie – w rymów sadzone ogrodzie
Podruzyj w twoim wielkim kapeluszu[VII]
Co tak wygląda jak zagiel na wodzie
W gorach jak Tarcza okrągła pelida
Nad ruinami Bogów… jak Egida…
Bądź zdrów… a jednak miałbym proźbę małą
Do Waszej Mosci xiązęco-autorskiej,
Azebyś także moje grzeszne ciało
Na koniu – skreślił – Na szkapie cecorskiej
Tak musiał niegdyś zołkiewski ponury
W trzy dni po zgonie straszyć grzeszne ciury…
[1] Oton (Otton I) – Otton Fryderyk Ludwik Wittelsbach, drugi syn Ludwika, króla bawarskiego, pierwszy król grecki po uzyskaniu przez Greków niepodległości (1833–1862).
[I] motyle – „y” przerobione z innej litery.
[II] „kłoć” poprawione z „kłodź”.
[III] ogrodowi – może przerobione z „ogrodu”?
[IV] M. Kridl odczytuje ten skreślony wers: „Ale nie będę już [ogrodu]”.
[V] traci – wyraz trudno czytelny, przerobiony z innego (M. Kridl: „zyska”, DW).
[VI] „Spartańskich wpisane powyżej, już po ukończeniu wersu”.
[VII] „w” napisane na pierwotnym „na”.
Który się na to obraził…. i chwilę
Zastanowiwszy się – po kilku chwilkach
Tak zadrzał gniewem, że wszystkie motyle
Na kapeluszu siedzące na szpilkach,
Zaczęły spadać i kłuć w nos Otona.[1]
O zemsto…. mówią, żeś słodka… ty słona….
Zwłaszcza gdy ciebie Pukler w sól atycką
Całą osypie… i da na zabawkę
Figurę wroga – pod Momusa mycką,
Osolonego solą – jak pijawkę,
Tak się zapewne kręcić i wić będzie
W dziele… Pan Oton… na króla urzędzie.
Lecz kłaniaj za to ogrodowi w Sparcie,
Ziemia gruzami pozostanie skalna…
Sparta zostanie na światowej karcie
Spartą…. historia straci naturalna
Na jakim kwiatku, co ma kształt pantofli,
Lub na rodzaju spartańskich kartofli….
Adieu! Puklerze, bo mi nie do uszu
Twe imię – w rymów sadzone ogrodzie.
Podróżuj w twoim wielkim kapeluszu,
Co tak wygląda jak żagiel na wodzie,
W górach jak tarcza okrągła Pelida,
Nad ruinami Bogów… jak Egida…
Bądź zdrów… a jednak miałbym prośbę małą
Do Waszej Mości książęco-autorskiej,
Ażebyś także moje grzeszne ciało
Na koniu – skreślił – Na szkapie cecorskiej
Tak musiał niegdyś Żółkiewski ponury
W trzy dni po zgonie straszyć grzeszne ciury…
43.
Ktory się na to obraził.... i chwilę
po kilku chwilkach
Zastanowiwszy się – włożył kapelusz
Na ktorym siedzą na szpilkach motyle
Tak zadrzał gniewem że wszystkie motyle[I]
Na kapeluszu siedzące na szpilkach
Zaczęły spadać i kłoć w nos otona[II]
O zemsto.... mowią żeś słodka… ty słona....
Zwłaszcza gdy ciebie Pukler w sól Atycką
Całą osypie... i da na zabawkę
Figurę wroga – pod momusa mycką
Osolonego solą – jak pijawkę
Tak się zapewne kręcić i wić będzie
W dziele… Pan Oton – na króla urzędzie
Lecz kłaniaj zato[III]
Ale nie będzie już ogrodowi w Sparcie[IV]
Ziemia gruzami pozostanie skalna...
Sparta zostanie na swiatowej karcie
Spartą…. historya straci naturalna[V]
co ma kształt
Na jakim kwiatku, w rodzaju pantofli
Lub Spartanskich
Albo na jakim rodzaju kartofli....[VI]
Adieu! Puklerze bo mi nie do uszu
Twe imie – w rymów sadzone ogrodzie
Podruzyj w twoim wielkim kapeluszu[VII]
Co tak wygląda jak zagiel na wodzie
W gorach jak Tarcza okrągła pelida
Nad ruinami Bogów… jak Egida…
Bądź zdrów… a jednak miałbym proźbę małą
Do Waszej Mosci xiązęco-autorskiej,
Azebyś także moje grzeszne ciało
Na koniu – skreślił – Na szkapie cecorskiej
Tak musiał niegdyś zołkiewski ponury
W trzy dni po zgonie straszyć grzeszne ciury…
[1] Oton (Otton I) – Otton Fryderyk Ludwik Wittelsbach, drugi syn Ludwika, króla bawarskiego, pierwszy król grecki po uzyskaniu przez Greków niepodległości (1833–1862).
[I] motyle – „y” przerobione z innej litery.
[II] „kłoć” poprawione z „kłodź”.
[III] ogrodowi – może przerobione z „ogrodu”?
[IV] M. Kridl odczytuje ten skreślony wers: „Ale nie będę już [ogrodu]”.
[V] traci – wyraz trudno czytelny, przerobiony z innego (M. Kridl: „zyska”, DW).
[VI] „Spartańskich wpisane powyżej, już po ukończeniu wersu”.
[VII] „w” napisane na pierwotnym „na”.
