I właśnie takie ciężkie i nietrafne
Z ust wychodziły moich parabole,
Kiedy żądałem, by słowa jak Dafne
W laur przemienione kładły się na czole
Zapomnianego przez ludzi Greczyna,
Lecz że świat taki – to nie moja wina.
Może bym także chciał (to wszystko mary),
By jaki człowiek spotkawszy w ulicy
Moją figurę… włożył okulary…
Po diabła nosić sławę w tajemnicy,
Cieszył się Dante… gdy przekupka rzekła:
Patrzcie! ten człowiek dziś powrócił z piekła…
Ja bardzo lubię sławę popularną,
Lękam się bardzo wymuskanej sławy,
Dlatego każę na bibułę czarną
Bić nowe dzieło… gołe – bez oprawy;
I wyjdzie na świat książeczka pokorna,
Jak gdyby spod pras Bogumiła Korna.[1]
O moja głupia muzo, zapominasz
Uszanowania winnego księgarzom!
Ja nie znam Korna… mówią, że luminarz…
A zaś skład jego podobny cmentarzom,
Gdzie sobie cicho autorowie leżą,
Co lato ziemią przysypani świeżą…
A czasem zajrzy Bogumił na cmentarz,
Patrząc, czy – kiedy nie zjadł się w letargu
Jaki kalendarz – albo elementarz.
40
J własnie takie cięzkie i nietrafne
Z ust wychodziły moich parabole
Kiedy ządałem by słowa jak Dafne
W laur przemienione kładły się na czole
Zapomnianego przez ludzi Greczyna
Lecz że swiat taki – to nie moja wina
Możebym także chciał (to wszystko mary)
By jaki człowiek spotkawszy w ulicy[I]
Moją figurę… włożył okulary…
Po djabła nosić sławę w tajemnicy
Cieszył się Dante… gdy przekupka rzekła
Patrzcie! ten człowiek dziś powrócił z piekła…
Ja bardzo lubię sławę popularną
Lękam się bardzo wymuskanej sławy
Dla tego każę na bibułę czarną
Bić nowe dzieło… gołe – bez oprawy
J wyjdzie na swiat książeczka pokorna
Jak gdyby z pod pras Bogumiła Korna[II]
O moja głupia muzo zapominasz
Uszanowania winnego xięgarzom
Ja nie znam Korna… mówią że luminarz…
A zaś skład jego podobny cmentarzom
Gdzie sobie cicho autorowie leżą
Co lato ziemią przysypani swiezą…
A czasem zajrzy Bogumił na cmentarz
Patrząc czy – kiedy nie zjadł się w letargu
Jaki kalendarz – albo elementarz.
[1] Bogumił Korn – Johann Gottlieb (Jan Bogumił) Korn (1765–1837), księgarz i wydawca wrocławski. Zob. Galeria
[I] jaki – napisane na pierwotnym „wszyscy”.
[II] Pod „Jak” – pierwotnie wpisany wyraz nieczytelny. M. Kridl odczytuje go jako „kłoni? kłani[ając]?” (DW).
I właśnie takie ciężkie i nietrafne
Z ust wychodziły moich parabole,
Kiedy żądałem, by słowa jak Dafne
W laur przemienione kładły się na czole
Zapomnianego przez ludzi Greczyna,
Lecz że świat taki – to nie moja wina.
Może bym także chciał (to wszystko mary),
By jaki człowiek spotkawszy w ulicy
Moją figurę… włożył okulary…
Po diabła nosić sławę w tajemnicy,
Cieszył się Dante… gdy przekupka rzekła:
Patrzcie! ten człowiek dziś powrócił z piekła…
Ja bardzo lubię sławę popularną,
Lękam się bardzo wymuskanej sławy,
Dlatego każę na bibułę czarną
Bić nowe dzieło… gołe – bez oprawy;
I wyjdzie na świat książeczka pokorna,
Jak gdyby spod pras Bogumiła Korna.[1]
O moja głupia muzo, zapominasz
Uszanowania winnego księgarzom!
Ja nie znam Korna… mówią, że luminarz…
A zaś skład jego podobny cmentarzom,
Gdzie sobie cicho autorowie leżą,
Co lato ziemią przysypani świeżą…
A czasem zajrzy Bogumił na cmentarz,
Patrząc, czy – kiedy nie zjadł się w letargu
Jaki kalendarz – albo elementarz.
40
J własnie takie cięzkie i nietrafne
Z ust wychodziły moich parabole
Kiedy ządałem by słowa jak Dafne
W laur przemienione kładły się na czole
Zapomnianego przez ludzi Greczyna
Lecz że swiat taki – to nie moja wina
Możebym także chciał (to wszystko mary)
By jaki człowiek spotkawszy w ulicy[I]
Moją figurę… włożył okulary…
Po djabła nosić sławę w tajemnicy
Cieszył się Dante… gdy przekupka rzekła
Patrzcie! ten człowiek dziś powrócił z piekła…
Ja bardzo lubię sławę popularną
Lękam się bardzo wymuskanej sławy
Dla tego każę na bibułę czarną
Bić nowe dzieło… gołe – bez oprawy
J wyjdzie na swiat książeczka pokorna
Jak gdyby z pod pras Bogumiła Korna[II]
O moja głupia muzo zapominasz
Uszanowania winnego xięgarzom
Ja nie znam Korna… mówią że luminarz…
A zaś skład jego podobny cmentarzom
Gdzie sobie cicho autorowie leżą
Co lato ziemią przysypani swiezą…
A czasem zajrzy Bogumił na cmentarz
Patrząc czy – kiedy nie zjadł się w letargu
Jaki kalendarz – albo elementarz.
[1] Bogumił Korn – Johann Gottlieb (Jan Bogumił) Korn (1765–1837), księgarz i wydawca wrocławski. Zob. Galeria
[I] jaki – napisane na pierwotnym „wszyscy”.
[II] Pod „Jak” – pierwotnie wpisany wyraz nieczytelny. M. Kridl odczytuje go jako „kłoni? kłani[ając]?” (DW).
