Rękopis
Powrót

Z wieszcza zostanę prozaicznym gidem
Ja, com zamierzał wypłakiwać treny
Nad Caraciolim i kląć Ferdynanda;
Dziś piszę jaka, gdzie stoi loccanda.

                                    14

Bo też kto dzisiaj jest na stałym lądzie,
A jutro myśli wędrować po morzu,
A pozajutro jeździć na wielblądzie
Nie jedząc mięsa, ani śpiąc na łożu,
Chciałby Europę, co mu z oczu znika,
Unieść jak Jowisz przemieniony w byka.

                                    15

Jeśli Europa jest nimfą – Neapol
Jest Nimfy okiem błękitnym – Warszawa
Sercem – Cierniami w nodze Sewastopol,
Azof, Odesa, Petersburg, Mittawa ­ –
Paryż jej głową – a Londyn kołnierzem
Nakrochmalonym – a zaś Rzym szkaplerzem.

                                    16

Gdzieś porównanie podobne w Szekspirze
Na Niderlandach kończy się zamknięte.
Lecz ja wyjeżdżam pod Golgoty krzyże
Po święte myśli i szkaplerze święte,
Więc przed wyjazdem robię ślub niezłomny,
Że będę nieco zabawny, lecz skromny.

                                    17

A jeśli kiedy mój przyjaciel Szekspir
Na złą myśl zagna rymy buntownicze,
Położę jaki suspir albo expir,[1]

k. 3v

4

Z wieszcza zostanę prozaicznym gidem
Ja com zamierzał wypłakiwać treny
Nad Caraciolim i kląć Ferdynanda;[I]
Dziś piszę jaka, gdzie stoi loccanda.
                                    14.
Bo też kto dzisiaj jest na stałym lądzie
A jutro myśli wędrować po morzu
A po  zajutro jeździć na wielblądzie
Nie jedząc mięsa, ani spiąc na łożu
Chciałby Europę co mu z oczu znika
Unieść jak Jowisz przemieniony w byka.
                                    15.
Jeśli Europa jest nimfą – Neapol
Jest Nimfy okiem błękitnym – Warszawa
Sercem – Cierniami w nodze Sewastopol
Azof, Odesa, Petersburg, Mittawa ­–
Paryż jej głową – a Londyn kołnierzem
Nakrochmalonym – a zaś Rzym szkaplerzem.
                                    16.
Gdzieś porównanie podobne w Szekspirze
Na Niderlandach kończy się zamknięte.
Lecz ja wyjeżdzam pod Golgoty krzyże
Po swięte myśli i szkaplerze swięte
Więc przed wyjazdem robię ślub niezłomny
Że będę nieco zabawny lecz skromny.
                                    17
A jeśli kiedy moj przyjaciel Szekspir
Na złą myśl zagna rymy buntownicze
Położę jaki suspir albo expir
k. 3v

[1] suspir, eskspir – znaki muzyczne służące do oznaczania wdechu i wydechu w śpiewie.

[I] Caraciolim – „C” najpewniej przerobione z „K”.

Z wieszcza zostanę prozaicznym gidem
Ja, com zamierzał wypłakiwać treny
Nad Caraciolim i kląć Ferdynanda;
Dziś piszę jaka, gdzie stoi loccanda.

                                    14

Bo też kto dzisiaj jest na stałym lądzie,
A jutro myśli wędrować po morzu,
A pozajutro jeździć na wielblądzie
Nie jedząc mięsa, ani śpiąc na łożu,
Chciałby Europę, co mu z oczu znika,
Unieść jak Jowisz przemieniony w byka.

                                    15

Jeśli Europa jest nimfą – Neapol
Jest Nimfy okiem błękitnym – Warszawa
Sercem – Cierniami w nodze Sewastopol,
Azof, Odesa, Petersburg, Mittawa ­ –
Paryż jej głową – a Londyn kołnierzem
Nakrochmalonym – a zaś Rzym szkaplerzem.

                                    16

Gdzieś porównanie podobne w Szekspirze
Na Niderlandach kończy się zamknięte.
Lecz ja wyjeżdżam pod Golgoty krzyże
Po święte myśli i szkaplerze święte,
Więc przed wyjazdem robię ślub niezłomny,
Że będę nieco zabawny, lecz skromny.

                                    17

A jeśli kiedy mój przyjaciel Szekspir
Na złą myśl zagna rymy buntownicze,
Położę jaki suspir albo expir,[1]

k. 3v

4

Z wieszcza zostanę prozaicznym gidem
Ja com zamierzał wypłakiwać treny
Nad Caraciolim i kląć Ferdynanda;[I]
Dziś piszę jaka, gdzie stoi loccanda.
                                    14.
Bo też kto dzisiaj jest na stałym lądzie
A jutro myśli wędrować po morzu
A po  zajutro jeździć na wielblądzie
Nie jedząc mięsa, ani spiąc na łożu
Chciałby Europę co mu z oczu znika
Unieść jak Jowisz przemieniony w byka.
                                    15.
Jeśli Europa jest nimfą – Neapol
Jest Nimfy okiem błękitnym – Warszawa
Sercem – Cierniami w nodze Sewastopol
Azof, Odesa, Petersburg, Mittawa ­–
Paryż jej głową – a Londyn kołnierzem
Nakrochmalonym – a zaś Rzym szkaplerzem.
                                    16.
Gdzieś porównanie podobne w Szekspirze
Na Niderlandach kończy się zamknięte.
Lecz ja wyjeżdzam pod Golgoty krzyże
Po swięte myśli i szkaplerze swięte
Więc przed wyjazdem robię ślub niezłomny
Że będę nieco zabawny lecz skromny.
                                    17
A jeśli kiedy moj przyjaciel Szekspir
Na złą myśl zagna rymy buntownicze
Położę jaki suspir albo expir
k. 3v

[1] suspir, eskspir – znaki muzyczne służące do oznaczania wdechu i wydechu w śpiewie.

[I] Caraciolim – „C” najpewniej przerobione z „K”.